Stowarzyszenie Przymierze Rodzin

Stowarzyszenie Przymierze Rodzin powstało w 1983 roku, jeszcze w okresie stanu wojennego, kiedy to działalność wszystkich organizacji społecznych została zawieszona.

Taki los spotkał również Klub Inteligencji Katolickiej. Izabela Dzieduszycka, przewodnicząca Sekcji Rodzin KIK postanowiła przenieść idee i metody pracy prowadzonej z rodzinami w KIK do parafii – jedynego bezpiecznego miejsca, w którym można było kontynuować działalność wychowawczą wśród dzieci i młodzieży.

Wraz z grupą członków KIK, we współpracy z Prymasowskim Komitetem Pomocy Represjonowanym i Duszpasterstwem Ludzi Pracy, Izabela Dzieduszycka zaczęła organizować obozy dla dzieci osób represjonowanych. Wyjazdy okazały się dużą pomocą dla rodzin, więc postanowiono stworzyć grupy dziecięco-młodzieżowe przy parafiach. Taka formacja trwała do 1990, kiedy to po przemianach ustrojowych ksiądz Prymas Józef Glemp uznał Przymierze Rodzin za organizację katolicką o zasięgu warszawskim, a rok później Konferencja Episkopatu Polski wyraziła zgodę na działalność w całym kraju. W tym samym roku Przymierze Rodzin otrzymało status stowarzyszenia. Jego przewodniczącą została Izabela Dzieduszycka. W ciągu 35 lat Przymierze Rodzin bardzo się rozwinęło. Oprócz ośrodków przy parafiach powstały szkoły i świetlice środowiskowe, których głównym celem jest troska o chrześcijańską formację dzieci i rodzin.

Obecnie Stowarzyszenie prowadzi kilkanaście grup dziecięco-młodzieżowych w kilku parafiach w Warszawie: św. Zbawiciela, Władysława z Gielniowa, św. Tomasza, św. Jakuba i w Świątyni Opatrzności w Wilanowie.

Tworzenie grup dla dzieci i młodzieży, tak jak inne formy działalności, są zgodne z misją Stowarzyszenia Przymierza Rodzin, którą jest wspieranie edukacji i wszechstronnego wychowania dzieci, młodzieży i całych rodzin, które ma służyć kształtowaniu postaw otwartych na potrzeby innych ludzi, środowiska i całego społeczeństwa, wypływających z inspiracji moralnej i religijnej, aktywnych wobec współczesnego świata oraz wyzwań, które z sobą przynosi.

Stowarzyszenie prowadzi trzy świetlice środowiskowe: w Rawie Mazowieckiej, Kutnie i Ursusie. Skupiają one około 200 dzieci, organizując im opiekę psychologiczną, wyżywienie i pomoc w nauce. Opiekunowie troszczą się także o rodziny swoich podopiecznych.+

Trzecią dziedziną działalności Stowarzyszenia Przymierze Rodzin są szkoły. Obecnie Stowarzyszenie prowadzi 3 szkoły podstawowe i 2 licea. Są to: Katolickie Liceum Ogólnokształcące im. C.K. Norwida w Garwolinie, Szkoła Podstawowa i Liceum Ogólnokształcące im. Jana Pawła II w Warszawie na Ursynowie, Szkoła Podstawowa im. bł. ks. Jerzego Popiełuszki w Warszawie na Bielanach oraz Szkoła Podstawowa im. ks. Jana Twardowskiego w Warszawie na Mokotowie.

Od 2001 roku Stowarzyszenie patronuje Szkole Wyższej Przymierza Rodzin im bł. Edmunda Bojanowskiego w Warszawie na Ursynowie. Ideą, która przyświecała jej powstaniu, było kształcenie na kierunkach nauczycielskich młodzieży, zwłaszcza spoza Warszawy. Pierwsi absolwenci uzyskali uprawnienia do nauczania przedmiotów, takich, jak przyroda oraz język polski. Z czasem SWPR znacznie poszerzyła swoją ofertę uzyskując akredytację do prowadzenia trzyletnich studiów licencjackich na kierunkach: Informatyka, Filologia polska, Geografia, Historia, Turystyka i Rekreacja, Socjologia, Zdrowie publiczne, Pedagogika oraz studiów podyplomowych.

Historię Stowarzyszenia tworzyło wielu ludzi – początkowo rodziny skupione przy parafiach i księża, a w późniejszym czasie osoby zaangażowane w budowę i organizację szkół: nauczyciele, dzieci, młodzież szkolna, rodzice oraz środowisko trzech świetlic, a także liczni dobrodzieje. Wspólna idea Przymierza Rodzin łączyła wiele pokoleń i różne środowiska. Stowarzyszenie kontynuuje swoją misję i choć czas, w którym powstawało był zupełnie inny niż współczesność, to obecnie jest ona nawet bardziej aktualna. Widząc wiele zagrożeń duchowych, uderzających przede wszystkim w kondycję i jedność rodziny, ale też w uniwersalne wartości, Zarząd Stowarzyszenia ma świadomość, jak bardzo jest teraz potrzebna pomoc w odpowiedzialnym, katolickim wychowaniu młodzieży.